Η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια αποτελεί μια από τις κυριώτερες αιτίες τύφλωσης. Παρουσιάζεται σε διαβητικούς ασθενείς και προκαλείται από αλλοιώσεις των αγγείων του αμφιβληστροειδούς. Τα αγγεία αυτά στους διαβητικούς ασθενείς μπορεί να παρουσιάζουν διαρροή (μικρή αιμορραγία), μικροαποφράξεις με συνέπεια την ισχαιμία, και σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να αναπτυχθούν παθολογικά νεοαγγεία στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς. Τα νεοαγγεία αυτά μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία στο εσωτερικό του οφθαλμού ενώ σε πιο προχωρημένη μορφή της νόσου μπορεί να οδηγήσουν σε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και μη αναστρέψιμη απώλεια όρασης. Τέλος, η ανάπτυξη νεοαγγείων στο πρόσθιο τμήμα του οφθαλμού μπορεί να προκαλέσει σοβαρής μορφής γλαύκωμα.
ΠΟΙΟΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ;
Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια εμφανίζεται συχνότερα σε ασθενείς με Διαβήτη τύπου Ι (ινσουλινοεξαρτώμενος)(40%) και στο 20% των πασχόντων από Διαβήτη τύπου ΙΙ (μη ινσουλινοεξαρτώμενος). Δυστυχώς η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια αποτελεί τη συχνότερη αιτία νομικής τύφλωσης στη Δύση σε ασθενείς ηλικίας 20 έως 65 ετών.
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ :
1. Η χρονική διάρκεια της νόσου είναι ο σημαντικότερος παράγοντας. Σε ασθενείς νεότερους των 30 ετών, η πιθανότητα να αναπτύξουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι 50% στα πρώτα 10 χρόνια , ενώ μετά τα 30 χρόνια η πιθανότητα αγγίζει το 90%.
2. Είναι διαπιστωμένο ότι ο καλός μεταβολικός έλεγχος μπορεί να καθυστερήσει σημαντικά την εμφάνιση διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
3. Η αρτηριακή υπέρταση, η αναιμία και η προσβολή των νεφρών είναι παράγοντες που μπορούν να επιταχύνουν ή να επιδεινώσουν την εμφάνιση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
1) Θάμβος οράσεως
2) Μυοψίες, φωταψίες
3) Απότομη απώλεια όρασης
Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία από τις συχνότερες και σοβαρότερες οφθαλμικές παθήσεις που οδηγεί το διαβητικό ασθενή στην τύφλωση αν μείνει χωρίς παρακολούθηση και θεραπεία. Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση είναι καθοριστικής σημασίας για τον ασθενή.
Η καλή ρύθμιση του σακχάρου αλλά και άλλων παραμέτρων όπως η αρτηριακή πίεση και η νεφρική λειτουργία καθυστερούν την εμφάνιση και εξέλιξη της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
Ο διαβητικός ασθενής ανεξάρτητα από την εμφάνιση ή όχι συμπτωμάτων από τους οφθαλμούς, θα πρέπει να επισκέπτεται τον οφθαλμίατρο ετησίως. Αν υπάρχουν σημεία διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας θα πρέπει ο ρυθμός των επισκέψεων να αυξηθεί (3 με 6 μήνες ανάλογα με τη βαρύτητα).Η εκτίμηση της βαρύτητας της νόσου γίνεται με την διενέργεια ειδικών εξετάσεων όπως η φλουοροαγγειογραφία, το OCT οι οποίες είναι πιθανόν να επαναλαμβάνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Οι σύγχρονες θεραπευτικές μέθοδοι που εφαρμόζονται για την διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι οι ενδοβόλβιες ενέσεις anti VEGF ως μονοθεραπεία ή σε συνδιασμό με Laser φωτοπηξία.
Η υαλοειδική κοιλότητα είναι ένας χώρος που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού, ανάμεσα στον φακό και τον αμφιβληστροειδή, και είναι γεμάτη με ένα παχύρρευστο υλικό που ονομάζεται υαλοειδές. Με το πέρας του χρόνου, το υαλοειδές αρχίζει να γίνεται περισσότερο ρευστό με αποτέλεσμα να εκφυλίζεται, σχηματίζοντας διάφορες συμπυκνώσεις μέσα στο μάτι με την μορφή κηλίδων ή γραμμών.
Με την κίνηση του οφθαλμού, το ρευστοποιημένο αυτό υαλοειδές μετακινείται και απομακρύνεται σταδιακά απο το πίσω μέρος του ματιού.
Καθώς συμβαίνει αυτό, ο ασθενής βλέπει λάμψεις σαν αστραπές και μια ή περισσότερες μαύρες κηλίδες να κινούνται (μυωψίες).
Εάν συμβαίνει αυτό, τότε μάλλον πρόκειται για αποκόλληση του υαλοειδούς. Αυτή η αποκόλληση του υαλοειδούς, σαν αποτέλεσμα εκφύλισης του υαλοειδούς σχετιζόμενης με την ηλικία, είναι συχνό φαινόμενο σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών και σε άτομα με υψηλή μυωπία, διότι το υαλοειδές στις περιπτώσεις αυτές εκφυλίζεται νωρίτερα.
Η αποκόλληση του υαλοειδούς δεν είναι επικίνδυνη αλλά μπορεί δυνητικά, να συνοδεύεται από σοβαρότερες καταστάσεις, όπως ρωγμές και αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς ή υαλοειδική αιμορραγία. Οι σοβαρότερες αυτές καταστάσεις συνήθως συνοδεύονται από εμφάνιση αστραπών (φωταψίες).
Όταν υπάρχουν αυτά τα συμπτώματα, θα πρέπει χωρίς καθυστέρηση να επισκεφθείτε οφθαλμίατρο.
Εάν διαπιστωθεί η ύπαρξη ρωγμής στον αμφιβληστροειδή, τότε συνιστάται άμεση εφαρμογή Argon Laser για να περιχαρακωθεί η ρωγμή και να αποτραπεί ο κίνδυνος αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς.
